انواع تر کننده و خواص آن روی آبکاری الکترولس

مقدمه

پوشش­ دهی الکترولس کاربرد وسیعی در آبکاری­ های تجاری پیدا کرده­ است. افزایش سختی، مقاومت خوردگی بهتر و پوشش یکنواخت بر روی شکل های نامنظم برخی از ویژگی های پوشش­دهی الکترولس هستند. همچنین، پوشش­دهی الکترولس می­تواند بر روی مواد غیرهادی نظیر پلاستیک، شیشه و سرامیک انجام گیرد. نرخ رسوب­ گذاری، بازده پوشش­ دهی و سایر خواص عمدتاً وابسته به انتخاب شرایط پوشش­دهی و مواد شیمیایی افزودنی مورد استفاده است. هزینه­ های آماده ­سازی الکترولیت زیاد بوده، در حالی­که عمر حمام الکترولیت خیلی کوتاه است. این پیچیدگی­ها در قیمت تمام شده محصول نهایی اثرگذار هستند.

تنش سطحی میان حمام الکترولیت و ذرات جامد با استفاده از عوامل تر کننده در فرایند پوشش­دهی الکترولس کاهش خواهد یافت. یک عامل ترکننده معروف، سورفکتانت (عوامل فعال سطحی) است. که از فعالیت فصل مشترکی برخوردار بوده و تنش سطحی الکترولیت مورد استفاده در فرایند پوشش­دهی را تغییر می دهد. غلظت میسل بحرانی (CMC) مهمترین عامل در تر کننده ها هستند. در غلظت های پایین، تر­کننده ها در کاهش تنش سطحی حمام الکترولیت اثرگذار نیستند. با افزایش غلظت، منومرها برای تشکیل میسلها متراکم می ­شوند. به محض رسیدن تر­کننده به CMC، یک لایه منومر روی سطح زیرسازه تشکیل شده (منطقه خنثی) و لایه نیروهای جاذبه یا آنیونی و دافعه یا کاتیونی به ذرات نیکل حین فرایند پوشش­دهی تشکیل می­دهد. مقدار بزرگی نیروها وابسته به نوع شارژ­دهی از طریق گروه تر­کننده ها است. تر­کننده های دوقطبی حلالیت آب بیشتری داشته و نیز از نظر بیولوژیکی از قابلیت تخریب و ایمنی برخوردار هستند. سولفوبتان (SB)، بطور مثال، یک تر کننده از اندازه زنجیره مختلف، شامل یک تری متیل آمونیوم با بار مثبت و یک گروه از سولفونات در محدوده PH مختلف است.