تاریخچه‌ی ایمپلنت منیزیمی زیست تخریب پذیر

The history of biodegradable magnesium implants: A review

چکیده

امروزه، بیش از ۲۰۰ سال پس از اولین تولید منیزیم فلزی به دست دیوی هومفری در ۱۸۰۸، اکنون ایمپلنت منیزیمی زیست تخریب پذیر، تابوی علم بیومتریال برای توسعه‌ی مواد فلزی که فقط مقاومت به خوردگی بالایی داشتند را شکسته اند. این رویکرد پیشگامانه برای ایمپلنت های فلزی موقت، یکی از آخرین تحولات در علم زیست مواد است که مورد بررسی قرار گرفته است. این یک موضوع چالش بر انگیز است، و همچنان اسرار بسیاری باقی مانده که ممکن است انقلابی در ایمپلنت های مختلف زیست پزشکی کنونی در کاربردهای بالینی به وجود آورد. آلیاژهای منیزیمی از مدت ها پیش به عنوان مواد ایمپلنتی مورد بررسی قرار گرفته بودند.

یک گزارش بالینی بسیار قدیمی در سال ۱۸۷۸ توسط فیزیکدان ادوارد سی. هیوز ارائه شده بود. او از سیم های منیزیم به عنوان شریان بند برای رگ های خونی استفاده کرد. آلیاژهای منیزیم برای کاربردهای بالینی در طول دو قرن اخیر به خصوص توسط جراحانی با پس زمینه های بالینی مختلف، همچون قلب و عروق، اسکلتی عضلانی و جراحی عمومی، مورد بررسی قرار گرفته بودند. تقریباً تمام بیماران از درمان با ایمپلنت های منیزیمی سود بردند. اگرچه بیشتر بیماران حفره های گاز زیرپوستی که به وسیله‌ی خوردگی سریع ایمپلنت ایجاد شده بود را تجربه کردند، بیشتر بیماران هیچ دردی نداشتند و اغلب هیچ عفونتی پس از عمل مشاهده نشده بود. این مقاله‌ی مروری، دانش و تجربیات برون تن و درون تنی که بر روی استفاده از منیزیم و آلیاژهای آن جهت پیشرفت حوزه‌ی فلزات زیست تخریب پذیر انجام شده است را خلاصه می‌کند.

جهت دانلود ترجمه تخصصی و فارسی این مقاله می توانید وجه آنرا پرداخت نموده و بلافاصله دریافت نمایید.

ABSTRACT

Today, more than 200 years after the first production of metallic magnesium by Sir Humphry Davy in 1808, biodegradable magnesium-based metal implants are currently breaking the paradigm in biomaterial science to develop only highly corrosion resistant metals. This groundbreaking approach to temporary metallic implants is one of the latest developments in biomaterials science that is being rediscovered. It is a challenging topic, and several secrets still remain that might revolutionize various biomedical implants currently in clinical use.

Magnesium alloys were investigated as implant materials long ago. A very early clinical report was given in 1878 by the physician Edward C. Huse. He used magnesium wires as ligature for bleeding vessels. Magnesium alloys for clinical use were explored during the last two centuries mainly by surgeons with various clinical backgrounds, such as cardiovascular, musculoskeletal and general surgery. Nearly all patients benefited from the treatment with magnesium implants. Although most patients experienced subcutaneous gas cavities caused by rapid implant corrosion, most patients had no pain and almost no infections were observed during the postoperative followup. This review critically summarizes the in vitro and in vivo knowledge and experience that has been reported on the use of magnesium and its alloys to advance the field of biodegradable metals.