فریت های هگزاگونال (هگزافریت ها)

The discovery , composition and characteristics of the Hexagonal ferrites

کشف، ترکیب شیمیایی و مشخصه های فریت های هگزاگونال (هگزافریت ها)

ABSTRACT

The magnetic mieral magnetoplumbite was first described in 1925, and in 1938 the crystal structure was deduced as being hexagonal with the composition PbFeMnAlTiO . the synthetic form of magnetoplumbite was found to be PbFeO, although this material was not structurally investigated until after the second world war, when Philips laboratories led the way in developing ferrites under the direction of snoek. BaFeO is known by many names, including barium ferrite , hexaferrite, barium hexaferrute, forrexdure, M ferrite and BaM, and was also shown to consist of a hexagonal structure by went et al.

 جهت دانلود رایگان نسخه لاتین این مقاله اینجا کلیک کنید .

چکیده

کانی مغناطیسی مگنوپلومبایت  برای اولین بار در سال ۱۹۲۵ کشف شده و در سال ۱۹۳۸، ساختار بلوری هگزاگونال و ترکیب شیمیایی PbFe7.5Mn3.5Al0.5Ti0.5O19 برای آن پیشنهاد گردید. حالت سنتزشده مگنوپلومبایت به صورت PbFe12O19 یا PbM خالص بوده و چندین ترکیب ایزومورف (همسان) از جمله BaFe12O19 برای آن ارائه شده است. البته مطالعه ساختاری این کانی تا پیش از جنگ جهانی دوم، که آزمایشگاه فیلیپس به مدیریت اسنوئک  دریچه جدیدی به روی توسعه و پیشرفت فریت ها گشود، انجام نگرفته بود. BaFe12O19 تحت عناوین متعدد شامل باریم فریت، هگزافریت، باریم هگزافریت ، فروکسچر، فریت M و BaM شناخته می شود؛ همچنین ساختار هگزاگونال این ماده توسط ونت  و همکارانش تأیید شده است.

 جهت دانلود ترجمه تخصصی و فارسی این مقاله می توانید وجه آنرا پرداخت نموده و بلافاصله دریافت نمایید.